عرش به معنای تخت سلطنت، نماد قدرت و تدبیر است. خداوند پس از خلقت و آفرینش آسمان ها و زمین به عنوان پروردگار هستی به تدبیر عالم پرداخت که از تدبیر عالم به استوای بر عرش تعبیر شده است.(حدید، آیه 4)

از آن جایی که خداوند همه هستی کارها را با اسباب مدیریت می کند: ان الله ابی ان یجری الامور الا باسبابها، از فرشتگان چهار گانه جبرئیل و مکائیل و اسرافیل و عزرائیل بهره می گیرد که آنان نیز فرشتگانی را در اختیار دارند که حول عرش هستند و به دستور فرشتگان چهارگانه امور علم و قدرت و زندگی و مرگ را مدیریت می کنند؛ البته باید دانست که بر اساس آیه 2 سوره ملک مرگ همانند زندگی از مخلوقات است؛ زیرا مرگ چیزی جز انتقال از خانه ای به خانه ای دیگر نیست؛ پس همان طوری که نیاز است تا زندگی داده شود باید انتقال به شکلی خاص انجام گیرد که حافظ همه موجودیت و هویت آن چیز باشد بی آن که نقص و کمبود و مشکلی پیش بیاید.

عرش به دلیل آن که نماد تدبیر الهی است(یونس، آیه 3؛ رعد، آیه 2) می بایست بر علم و زندگی قرار گیرد از همین روست در آیه قرآن گفته شده که عرش بر ماء و آب است(هود، آیه 7) که نماد زندگی و علم است؛ چرا که هر موجود دارای حیات و زندگی از آب است: وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ أَفَلَا یُؤْمِنُونَ؛  و هر چیز زنده ‏اى را از آب پدید آوردیم؟ آیا باز هم‏ ایمان نمى‏ آورند؟(انبیاء، آیه 30)

fereshteh mohiti surkohi